Virkjun rafall er tæki sem notað er til að búa til rafmagn frá ýmsum áttum. Rafallar umbreyta mögulegum orkugjafa eins og vindi, vatni, jarðhita eða jarðefnaeldsneyti í raforku.
Virkjanir innihalda yfirleitt aflgjafa eins og eldsneyti, vatn eða gufu, sem er notað til að snúa hverfla. Hverfla eru tengdar rafala sem umbreyta vélrænni orku í raforku. Aflgjafinn, hvort sem það er eldsneyti, vatn eða gufu, er notað til að snúa hverflum með röð blaðs. Túrbínublöðin snúa skaftinu, sem aftur er tengt við rafstrauminn. Þessi hreyfing skapar segulsvið sem örvar rafstraum í vafningum rafallsins og straumurinn er síðan fluttur í spennir.
Spenni stígur upp spennuna og sendir rafmagnið í háspennulínur sem skila krafti til fólks. Vatns hverflar eru mest notaðir orkuframleiðslu, þar sem þær beita orku hreyfingar vatns.
Fyrir vatnsaflsvirkjanir byggja verkfræðingar stórar stíflur yfir ám, sem valda því að vatnið verður dýpra og hægari hreyfing. Þessu vatni er flutt í penna, sem eru rör staðsett nálægt botni stíflunnar.
Lögun og stærð pípunnar er beitt hönnuð til að hámarka hraða og þrýsting vatnsins þegar hún færist niður og veldur því að hverflumblöðin snúast á auknum hraða. Gufu er algengur aflgjafa fyrir kjarnorkuver og jarðhitaplöntur. Í kjarnorkuveri er hitinn sem myndast við kjarnorku fission notaður til að breyta vatni í gufu, sem síðan er beint í gegnum hverfla.
Jarðhitaplöntur nota einnig gufu til að snúa hverfla sínum, en gufan er búin til úr náttúrulegu heitu vatni og gufu sem staðsett er djúpt undir yfirborði jarðar. Krafturinn sem myndast úr þessum hverfla er síðan fluttur í spennir, sem stígur upp spennuna og beinir raforkunni í gegnum háspennulínur að heimilum og fyrirtækjum fólks.
Á endanum veita þessar virkjanir rafmagn til milljóna manna um allan heim, sem gerir þær að mikilvægri orkugjafa í nútímalegu samfélagi.
Post Time: maí-26-2023
